分享到:微信QQ空间新浪微博腾讯微博腾讯朋友豆瓣网
> 古代文学 > 古典侠义小说 > 呼家将传 >

原序

小说家千态万状竞秀争奇,何止汗牛充栋,然必有关惩劝、扶植纲常者,方可刊而行之,一切偷香窃玉之说、败俗伤风之辞,虽工直,当付之祖龙尔①。

统阅《说呼》一书,其间涉险寻亲、改装祭墓,终复不共戴大之仇,是孝也﹔救储君于四虎之口,诉沉冤于八王之庭,愿求削佞除之敕,是忠也。维忠与孝,此可以为劝者也。至庞氏专权,表里为,卒归于全家殄灭,其为惩创,孰大焉?维遐②及史册,其足以为劝惩者;灿若日星,原无庸更藉于稗宫野乘③。然而史册所载,其文古,其义深,学士大夫之所抚而玩,不能挟此以使家喻而户晓也。如欲使家喻而户晓,则是书不无裨④于教云。

乾隆四十有四年,清和月吉,滋林老人出于西虹桥衅之罗翠山房。

----------------------------------------

【注释】

① 祖龙:秦始皇。秦始皇曾下令焚书,故而指责“一切偷香窃玉之说、败俗伤风之辞”当“付之祖龙”。

② 维:发语词,同“乃”。遐:远离。

③ 此句意为:本来就无须特意凭借地方小文吏和野史来传播。 无庸:无须。 藉:凭借,依赖。 稗官野乘:稗[bài,音拜]官,地方文吏小官。《汉书·艺文志》称:“小说家者流,盖出于稗官。街谈巷语,道听途说者之所造也。”颜师古注释道:“稗官,小官。如淳曰:‘细米为稗,街谈巷说,其细碎之言也。王者欲知闾巷风俗,故立稗官使称说之。”故而后人称野史小说为稗官。 乘[shèng,音胜]:春秋时晋国称史书为“乘”。野乘,即野史。

④ 裨[bì,音必]:助,辅助,有助,有利。

Weibo Article 1 Weibo Article 2 Weibo Article 3 Weibo Article 4 Weibo Article 5 Weibo Article 6 Weibo Article 7 Weibo Article 8 Weibo Article 9 Weibo Article 10 Weibo Article 11 Weibo Article 12 Weibo Article 13 Weibo Article 14 Weibo Article 15 Weibo Article 16 Weibo Article 17 Weibo Article 18 Weibo Article 19 Weibo Article 20 Weibo Article 21 Weibo Article 22 Weibo Article 23Weibo Article 24 Weibo Article 25 Weibo Article 26 Weibo Article 27 Weibo Article 28 Weibo Article 29 Weibo Article 30 Weibo Article 31 Weibo Article 32 Weibo Article 33 Weibo Article 34 Weibo Article 35 Weibo Article 36 Weibo Article 37 Weibo Article 38 Weibo Article 39 Weibo Article 40 Weibo Article 41 Weibo Article 42